Toen ik 3 maanden oud was ben ik geadopteerd uit Sri Lanka. Ik ben opgegroeid in een emotioneel onveilig gezin en heb te maken gehad met mishandeling. Daardoor heb ik als tiener en jongvolwassenen erg geworsteld met mijn identiteit. Gevoelens van angst en depressie waren gewoon geworden en de pijn onderdrukte ik met verdovende middelen. Aan het einde van mijn twintigen jaren raakte ik zwanger terwijl ik in een onstabiele relatie zat met een man die zijn eigen problematiek had. Hierdoor ben ik toen mijn dochter 4 maanden was noodgedwongen naar een vrouwenopvang verhuisd. Na 10 maanden in de opvang kwamen we op een nieuwe veilige plek. Een plek waar ik kon helen. Het helen was een onrustige periode. Want om het licht te vinden moet je eerst door de duisternis heen. Helen is voor het leven en elke dag leer ik nog bij. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik nu kan leven als de beste versie van mijzelf en mijn innerlijke kracht hebt ontdekt. Na jaren voel ik mij eindelijk genoeg zoals ik ben, en dat is genoeg.